Lees twee willekeurige etiketten of hoor één wijnverhaal aan van een wijnspecialist en je zult geheid de term rond horen. Ik vind het een mooie term en het klinkt fantastisch! Maar wat wordt er nu met rond bedoeld? Dit vraag ik vaak tijdens een wijnworkshop en de antwoorden zijn net zo divers als dat er verschillende wijnen zijn. De reacties lopen uiteen van lekker en goed tot makkelijk en simpel.
Ik zal ook eens een duit in het ronde wijnzakje doen. Iets wat rond is, heeft geen hoeken, dat staat buiten kijf, het is immers de definitie van een circel. Hoeken kan je zien als uitsteeksels, puntige randen die als scherp ervaren kunnen worden. Zo werkt het ook met wijn, een wijn kan uitsteeksels hebben. Visualiseer eens een wijn met teveel zuren, dat heeft een scherpe rand, een zuur uitsteeksel. Een wijn met bitters of suikers net zo. Een wijn kan ook een deuk hebben, zij heeft dan te weinig zuren, bitters, suikers, etc. Een ronde wijn heeft geen uitsteeksels of deuken, zij is in balans. Niets stoort, valt je lastig of ontbreekt. Soms zijn kleine uitsteeksels hetgeen wat een wijn spannend maakt, dus een perfect ronde wijn zal een beetje saai zijn.
Ronde wijn, een beetje saai, maar wel lekker…
Niek van de Werken
donderdag 27 augustus 2009
woensdag 26 augustus 2009
L van landen
Ieder land en iedere regio heeft zijn eigen terroir en gebruikt andere druiven, waardoor wijnen sterk verschillen. Met terroir bedoelt men de combinatie van bodem, (micro)klimaat, waterhuishouding en zonuren. In de wereld van wijn wordt een onderscheid gemaakt tussen oude en nieuwe wijnwereld. Onder de oude wijnwereld vallen Frankrijk, Spanje, Italië en Portugal, maar als stelregel kun je zeggen dat Europa de oude wijnwereld is en de rest van de wereld is de Nieuwe Wijnwereld. De laatste jaren is er een grote toename van wijnen uit de Nieuwe Wijnwereld. Supermarkten en restaurants verkopen veel Chileense, Zuid Afrikaanse en Australische wijnen.Er is een duidelijk verschil tussen deze twee werelden. De oude wijnwereld is conservatiever en produceert al eeuwen lang dezelfde stijl wijnen.
Iedere regio heeft zijn terroir en er wordt verwacht dat dit terug te proeven is in de wijn. Daarom zie je vaak herkomstbenamingen op de fles staan in plaats van een druivensoort. Verbonden aan de herkomst kan men het terroir afleiden en de gebruikte druivensoort. Vandaar dat er op de etiketten Bordeaux, Barolo, Bourgogne of Rioja staat. Hoe specifieker een regio benoemd wordt, des te beter de consument kan inschatten wat hij kan verwachten. Het nadeel is dat je vervolgens veel kennis moet hebben van gebieden en bijbehorende smaken, de gewone wijndrinker wil immers een lekker glas Chardonnay. Daarom zie je steeds meer dat de oude wereld een combinatie maakt; zowel druivensoort als regio, dat maakt het wel zo makkelijk.
Niek van de Werken
Iedere regio heeft zijn terroir en er wordt verwacht dat dit terug te proeven is in de wijn. Daarom zie je vaak herkomstbenamingen op de fles staan in plaats van een druivensoort. Verbonden aan de herkomst kan men het terroir afleiden en de gebruikte druivensoort. Vandaar dat er op de etiketten Bordeaux, Barolo, Bourgogne of Rioja staat. Hoe specifieker een regio benoemd wordt, des te beter de consument kan inschatten wat hij kan verwachten. Het nadeel is dat je vervolgens veel kennis moet hebben van gebieden en bijbehorende smaken, de gewone wijndrinker wil immers een lekker glas Chardonnay. Daarom zie je steeds meer dat de oude wereld een combinatie maakt; zowel druivensoort als regio, dat maakt het wel zo makkelijk.
Niek van de Werken
Halal wijn
Allah verbiedt moslims het nuttigen van alcohol. Maar de Nijmeegse ondernemer van Turkse oorsprong Taner Tabak wist voor zijn wijn alsnog het stempel halal (rein, oftewel toegestaan) te krijgen. Het felbegeerde Halal Quality Certificate (HQC) wordt enkel verstrekt als een product voldoet aan de strikte voedingswetten van de sharia, de islamitische leer.
Zijn groothandelsbedrijven, Kevser Halal Wine en Delikat Wine, liggen aan de Beurtvaartweg in Nijmegen, zelf woont hij in Lent.
Nu blijft altijd de grote vraag: Is het drinkbaar? De alcoholvrije wijnen zijn de laatste tijd erg in opkomst en ik neem dan ook aan dat deze wijn alcoholvrij is. De wijnen die ik ken smaken naar een metalen paal met een beetje wijn, niet echt lekker dus. Hopelijk is deze beter, want hoe meer wijnzielen, hoe meer vreugd.
Bron: Gelderlander
Zijn groothandelsbedrijven, Kevser Halal Wine en Delikat Wine, liggen aan de Beurtvaartweg in Nijmegen, zelf woont hij in Lent.
Nu blijft altijd de grote vraag: Is het drinkbaar? De alcoholvrije wijnen zijn de laatste tijd erg in opkomst en ik neem dan ook aan dat deze wijn alcoholvrij is. De wijnen die ik ken smaken naar een metalen paal met een beetje wijn, niet echt lekker dus. Hopelijk is deze beter, want hoe meer wijnzielen, hoe meer vreugd.
Bron: Gelderlander
maandag 24 augustus 2009
Kurk? Liever een kroket!
“Doe mij maar die fles Chileense Sauvignon Blanc”, zegt een gast in volle overtuiging tegen me. “Ok die ga ik even halen… Kijk eens aan, wilt u even voorproeven?”. Vervolgens zegt hij “Deze vind ik niet lekker, hij is een beetje zuur”. Maar dat is toch niet wat ik vroeg, ik vraag alleen maar of de wijn technisch in orde is.
Aan de hand van een simpele vergelijking is dit beter duidelijk te maken. Stel dat je in een snackbar een frikadel bestelt. Je hebt een bewuste keuze gemaakt en neemt vervolgens een hap. Als je het niet lekker vind en in plaats van een frikadel een kroket wil, dan zul je die niet krijgen, of je moet betalen. Is de frikadel bevroren of aangebakken, dan zul je een nieuwe frikadel krijgen. Zo werkt het met wijn ook. Zodra je een fles Sauvignon bestelt, maar deze heeft kurk, is geoxideerd of er is iets anders niet correct, dan behoor je een nieuwe te krijgen. Maar drink je liever Chardonnay en wil je ruilen omdat de Sauvignon te fris is, dan behoor je geen nieuwe te krijgen.
Het liefst zou ik zeggen “Okee meneer, dan ga ik in plaats van de frikadel die u besteld heeft toch even een gratis kroket voor u halen”. Met een Sauvignonzuur gezicht loop ik terug naar de koeling en keer terug, zet mijn beste glimlach op en zeg “Alstublieft, hier is de Chardonnay. Wat vind u daarvan?”. “Ja, dit is lekker, deze drinken we wel op”. Het blijkt dus maar weer dat kroketten lekkerder zijn dan frikadellen.
Niek van de Werken
Aan de hand van een simpele vergelijking is dit beter duidelijk te maken. Stel dat je in een snackbar een frikadel bestelt. Je hebt een bewuste keuze gemaakt en neemt vervolgens een hap. Als je het niet lekker vind en in plaats van een frikadel een kroket wil, dan zul je die niet krijgen, of je moet betalen. Is de frikadel bevroren of aangebakken, dan zul je een nieuwe frikadel krijgen. Zo werkt het met wijn ook. Zodra je een fles Sauvignon bestelt, maar deze heeft kurk, is geoxideerd of er is iets anders niet correct, dan behoor je een nieuwe te krijgen. Maar drink je liever Chardonnay en wil je ruilen omdat de Sauvignon te fris is, dan behoor je geen nieuwe te krijgen.
Het liefst zou ik zeggen “Okee meneer, dan ga ik in plaats van de frikadel die u besteld heeft toch even een gratis kroket voor u halen”. Met een Sauvignonzuur gezicht loop ik terug naar de koeling en keer terug, zet mijn beste glimlach op en zeg “Alstublieft, hier is de Chardonnay. Wat vind u daarvan?”. “Ja, dit is lekker, deze drinken we wel op”. Het blijkt dus maar weer dat kroketten lekkerder zijn dan frikadellen.
Niek van de Werken
vrijdag 21 augustus 2009
Wijn en ham als onderpand voor je lening
In Italë is het mogelijk om dure wijn en ham aan de bank te geven als onderpand.
De Italiaanse bank Credito Emiliano heeft in het verleden honderdduizenden Parmezaanse kazen opgeslagen in warenhuizen als onderpand. Per stuk zijn de kazen ongeveer 350 euro waard. Een gedroogde ham van 10 kilogram is na maanden rijpen enkele honderden euro’s waard. Een fles van de Toscaanse wijn Brunello di Montalcino levert eenzelfde bedrag op.
Het idee is afkomstig van een invloedrijke Italiaanse bankdirecteur en wijnmaker, Gianni Zonin. “Dit is een geweldig idee, het heeft mijn zegen”, zei minister van Landbouw Luca Zaia, in een reactie. Zonin ziet het liefst dat de Associatie van Italiaanse Banken een plan lanceert voor de hele wijn-, ham- en kaasindustrie. Minister Zaia heeft aangegeven het aan te kaarten bij zijn collega van Financiën.
Idee voor Nederland? Met een kilo Old Amsterdam naar de bank voor een lening?
donderdag 20 augustus 2009
Wereldvrede en voorproeven
In veel restaurants krijg je, zodra je een wijn per fles bestelt, de gelegenheid deze wijn voor te proeven. Toen ik in een restaurant werkte deed ik uiteraard mee met dit schouwspel, gasten verwachten dit immers.
Dan begint het hele circus. Je overhandigt de wijnkaart en mensen bestuderen de twintigtal wijnen alsof ze vervolgens een zwaar tentamen verwachten, waarbij het behalen van een onvoldoende de doodstraf betekent. Vervolgens, na het maken van een verstandige keuze, bestellen ze de wijn en begint het optreden van de sommelier. Hij haalt de fles en ontdoet deze aan tafel met microscopische precisie van zijn kurk. Vervolgens mag er iemand aan tafel voorproeven, meestal de man (waarom eigenlijk, de vrouw beschikt genetisch gezien over het beste proefvermogen), “wilt u de wijn voorproeven?”
Deze man, liefst in de leeftijdsklasse van 40 tot 50, speelt het circus uiteraard mee, ongeacht of hij weet wat hij doet. De meesten walsen het glas en nemen direct een slok, zonder te ruiken. Ze zullen ooit wel gezien hebben dat dat hoort, echter zijn ze vergeten dat de stap ‘ruiken’ daar ook bij hoort, dus walsen heeft dan geen zin. De echte showpik doet het veel beter. Hij walst, hij ruikt, hij walst, hij ruikt, en ruikt en ruikt…. Na een seconde of twintig begin je je dan als sommelier ongemakkelijk te voelen. Dit houdt op na een minuut, dan vraag je je alleen nog maar af of de man niet stiekem overleden is. Dit blijkt vervolgens niet zo te zijn, hij geeft een goedkeurend knikje en ik mag de wijn inschenken. Ik ben wel benieuwd wat er in die minuut gebeurd is, zou hij gedurende het ruiken aan de wijn weggezonken zijn in gedachten en een theorie hebben ontwikkeld om wereldvrede te bereiken?
Voorproeven doe je in één seconde; walsen, neus in het glas en beoordelen of de wijn technisch in orde is. Dat betekent geen kurk, oxidatie of zuurvorming, dat is alles wat de sommelier vraagt…
Niek van de Werken
Dan begint het hele circus. Je overhandigt de wijnkaart en mensen bestuderen de twintigtal wijnen alsof ze vervolgens een zwaar tentamen verwachten, waarbij het behalen van een onvoldoende de doodstraf betekent. Vervolgens, na het maken van een verstandige keuze, bestellen ze de wijn en begint het optreden van de sommelier. Hij haalt de fles en ontdoet deze aan tafel met microscopische precisie van zijn kurk. Vervolgens mag er iemand aan tafel voorproeven, meestal de man (waarom eigenlijk, de vrouw beschikt genetisch gezien over het beste proefvermogen), “wilt u de wijn voorproeven?”
Deze man, liefst in de leeftijdsklasse van 40 tot 50, speelt het circus uiteraard mee, ongeacht of hij weet wat hij doet. De meesten walsen het glas en nemen direct een slok, zonder te ruiken. Ze zullen ooit wel gezien hebben dat dat hoort, echter zijn ze vergeten dat de stap ‘ruiken’ daar ook bij hoort, dus walsen heeft dan geen zin. De echte showpik doet het veel beter. Hij walst, hij ruikt, hij walst, hij ruikt, en ruikt en ruikt…. Na een seconde of twintig begin je je dan als sommelier ongemakkelijk te voelen. Dit houdt op na een minuut, dan vraag je je alleen nog maar af of de man niet stiekem overleden is. Dit blijkt vervolgens niet zo te zijn, hij geeft een goedkeurend knikje en ik mag de wijn inschenken. Ik ben wel benieuwd wat er in die minuut gebeurd is, zou hij gedurende het ruiken aan de wijn weggezonken zijn in gedachten en een theorie hebben ontwikkeld om wereldvrede te bereiken?
Voorproeven doe je in één seconde; walsen, neus in het glas en beoordelen of de wijn technisch in orde is. Dat betekent geen kurk, oxidatie of zuurvorming, dat is alles wat de sommelier vraagt…
Niek van de Werken
woensdag 19 augustus 2009
Grote Bourgogne
"Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet”, dit gezegde kent iedereen. In de wijnwereld is er een soortgelijk gezegde; “Wat er duur uitziet, zal wel lekker zijn”. Meestal wordt er dus gekozen voor flessen met daarop schreeuwerige etiketten met in grote koeienletters “Bourgogne”, “Bourdeaux” of “Chateauneuf-du-Pape”.
Op zich maken ze in deze regio’s een van de beste wijnen ter wereld, voor zover dus geen hele slechte keus. Echter is het dan wel zo dat er niet groot en schreeuwerig de naam van de regio staat, maar juist heel klein. De mindere goden in deze regio’s moeten toch hun wijn verkopen en aangezien het goedje slecht is, maar de naam van de regio positieve associaties oproept, wordt de regioaanduiding extra groot op het etiket gezet.
Ga er dus maar van uit dat hoe groter een dure naam op het etiket prijkt, hoe minder de kwaliteit van de wijn is. Weer zo’n wijndeceptie…
Niek van de Werken
Op zich maken ze in deze regio’s een van de beste wijnen ter wereld, voor zover dus geen hele slechte keus. Echter is het dan wel zo dat er niet groot en schreeuwerig de naam van de regio staat, maar juist heel klein. De mindere goden in deze regio’s moeten toch hun wijn verkopen en aangezien het goedje slecht is, maar de naam van de regio positieve associaties oproept, wordt de regioaanduiding extra groot op het etiket gezet.Ga er dus maar van uit dat hoe groter een dure naam op het etiket prijkt, hoe minder de kwaliteit van de wijn is. Weer zo’n wijndeceptie…
Niek van de Werken
dinsdag 18 augustus 2009
Kurk
Iedere wijnliefhebber heeft het wel eens ervaren; de wijn heeft kurk. De geur van de wijn doet denken aan een natte kartonnen doos en de smaak is bitter en onaangenaam. Van oudsher ging men ervan uit dat deze smaak afkomstig is van de kurk zelf, maar uit onderzoek is gebleken dat deze smaak door een chemische verbinding ontstaat. De officiële naam daarvoor is trichlooranisol, afgekort tot TCA. Dit betekent dat niet alleen wijnen afgesloten met natuurlijke kurken, maar ook wijnen met plastic kurk, schroefdop of glazen stop ‘kurk’ kunnen hebben. Het aantal besmette wijnen neemt door verbeterde reinigingstechnieken af, maar het zal nooit uitgesloten kunnen worden.
Laatst stond er een zogenaamde wijnkenner aan de wijnbar en wilde een lekker glas wijn. Na de flessen uitgebreid bestudeerd te hebben maakte hij de keuze voor een Sauvignon de Touraine, geen slechte keus. Aan het feit dat hij iedere hulp weigerde bleek al snel dat deze man iets van wijn wist óf deed alsof hij iets van wijn wist. Meestal is het dat laatste…Gelukkig stak ik ter keuring even mijn neus in het glas; “Helaas, kurk als een deur”, vertelde ik de beste man. Ondertussen maakte ik een nieuwe fles open, de man stak ook even zijn neus in het glas. “Ja, inderdaad. Deze wijn heeft 50% kurk”.
“Huh”, stond ik stomverbaasd. Ik heb maar niet verteld dat TCA, de stof die voor de vervelende geur en smaak van kurk zorgt, zo repulsief is dat enkele deeltjes per triljoen volstaan om de wijn muf te maken. Ik vraag me dan toch af hoe de man erbij komt, want in de meest extreme gevallen heeft een wijn met kurk maar liefst 0,0000000001% kurk.
Niek van de Werken
Laatst stond er een zogenaamde wijnkenner aan de wijnbar en wilde een lekker glas wijn. Na de flessen uitgebreid bestudeerd te hebben maakte hij de keuze voor een Sauvignon de Touraine, geen slechte keus. Aan het feit dat hij iedere hulp weigerde bleek al snel dat deze man iets van wijn wist óf deed alsof hij iets van wijn wist. Meestal is het dat laatste…Gelukkig stak ik ter keuring even mijn neus in het glas; “Helaas, kurk als een deur”, vertelde ik de beste man. Ondertussen maakte ik een nieuwe fles open, de man stak ook even zijn neus in het glas. “Ja, inderdaad. Deze wijn heeft 50% kurk”.“Huh”, stond ik stomverbaasd. Ik heb maar niet verteld dat TCA, de stof die voor de vervelende geur en smaak van kurk zorgt, zo repulsief is dat enkele deeltjes per triljoen volstaan om de wijn muf te maken. Ik vraag me dan toch af hoe de man erbij komt, want in de meest extreme gevallen heeft een wijn met kurk maar liefst 0,0000000001% kurk.
Niek van de Werken
Zwammeliers of Sommeliers
Ik houd van lekker eten, wie niet? Ik houd van goede wijn bij het eten, wie niet? Helaas ken ik niet alle wijnen in de Nederlandse restaurants en dat zal ook nooit gebeuren, er worden immers ruim 35.000 wijnen in Nederland geïmporteerd. Om toch een goede wijn-spijscombinatie te maken is het dus raadzaam de sommelier van het restaurant te raadplegen.
Ik kies voor een gebakken rode mul, doperwtenpuree en jus van langoustines, “Welke wijn past daar het beste bij?” De beste man adviseert mij een Sauvignon Blanc uit Chili, naar mijn mening niet de ideale keuze. Ik vraag hem waarom deze wijn zo goed past bij het gerecht, want waarschijnlijk is de wijn te fris en het gerecht te vol van smaak. Na wat gestotter en gebrabbel komt uiteindelijk het verhaal dat de leverancier zo’n goede aanbieding had en dat deze wijn prijs-kwalitatief het beste is. Dat neem ik direct van hem aan, maar dat betekent toch niet dat deze wijn het beste past bij mijn gerecht. Hij besluit of safe te spelen, “Welke wijn had u in gedachten?”
Je ziet het helaas te veel in restaurants; geen sommeliers die gedegen advies geven, maar zwammeliers die zoveel mogelijk wijn willen verkopen, middels het geven van allerhande zwamverhalen. Als ik meer wil weten over zwammen dan ga ik wel naar een paddestoelenspecialist, in een restaurant verwacht ik een wijnspecialist, ook wel ‘de sommelier’ genoemd.
Niek van de Werken
Ik kies voor een gebakken rode mul, doperwtenpuree en jus van langoustines, “Welke wijn past daar het beste bij?” De beste man adviseert mij een Sauvignon Blanc uit Chili, naar mijn mening niet de ideale keuze. Ik vraag hem waarom deze wijn zo goed past bij het gerecht, want waarschijnlijk is de wijn te fris en het gerecht te vol van smaak. Na wat gestotter en gebrabbel komt uiteindelijk het verhaal dat de leverancier zo’n goede aanbieding had en dat deze wijn prijs-kwalitatief het beste is. Dat neem ik direct van hem aan, maar dat betekent toch niet dat deze wijn het beste past bij mijn gerecht. Hij besluit of safe te spelen, “Welke wijn had u in gedachten?”
Je ziet het helaas te veel in restaurants; geen sommeliers die gedegen advies geven, maar zwammeliers die zoveel mogelijk wijn willen verkopen, middels het geven van allerhande zwamverhalen. Als ik meer wil weten over zwammen dan ga ik wel naar een paddestoelenspecialist, in een restaurant verwacht ik een wijnspecialist, ook wel ‘de sommelier’ genoemd.
Niek van de Werken
maandag 17 augustus 2009
Boeket of Bouquet?
Volgens het Witte Boekje (2006) is wat betreft wijn de betekenis bouquet juist. Het is niet duidelijk wat volgens het Groene Boekje de juiste schrijfwijze is. In het Groene Boekje zelf staat alleen boeket; het woord bouquet ontbreekt vreemd genoeg. Van Dale (2005) geeft bouquet wel, in de betekenis 'geheel van geur- en smaakeigenschappen'. En aangezien Van Dale van de Nederlandse Taalunie het officiële keurmerk heeft gekregen, dat aangeeft dat de officiële spelling is gebruikt, is de conclusie dat bouquet nog steeds juist, gerechtvaardigd.
Persoonlijk vind ik het alleen maar klinken als streven naar snobisme, elitarisme en decadentie. Over wijn moet je gewoon normaal doen, eerlijk zeggen wat je ervan vind in alledaagse taal. Voor zover ik weet staat een boeket in een vaas of in de hand van de bruid. Waarom zou wijn een bouquet hebben, heeft het niet gewoon geur en smaak?
Niek van de Werken
Persoonlijk vind ik het alleen maar klinken als streven naar snobisme, elitarisme en decadentie. Over wijn moet je gewoon normaal doen, eerlijk zeggen wat je ervan vind in alledaagse taal. Voor zover ik weet staat een boeket in een vaas of in de hand van de bruid. Waarom zou wijn een bouquet hebben, heeft het niet gewoon geur en smaak?Niek van de Werken
vrijdag 14 augustus 2009
Wijn voor de homoseksuele man
Het spaanse wijnbedrijf UO! richt zich met zijn marketing op de homoseksuele man. Een interresante doelgroep, twee salarissen, vaak geen kinderen dus genoeg geld voor de luxe dingen in het leven.
Erg mooi gedaan, goed doorgevoerd in de hele site en de wijnen. Ben benieuwd hoe ze smaken.
Château Rob Geus
"Rob Geus wordt vrolijk van eigen wijn"
Ik snap de marketinggedachte door een productlijn te vernoemen naar een bekende Nederlander. Herman den Blijker is daar erg goed in, volgens mij hebben alle kookproducten bij de Blokker nu zijn logo. Daarnaast geeft hij ook gewoon helder aan dat het vooral een financieel zeer aantrekkelijke deal is. Niets mis mee, we moeten allemaal geld verdienen.
De trend om een bekende Nederlander zijn eigen wijnlijn te geven is ook niet verkeerd gedacht, maar volgens mij kiezen ze de verkeerde Nederlanders. Rob Geus doet mij denken aan schimmels, koelkastrubbers en ontsmettingszeep. Niet echt de associaties die ik bij een lekkere wijn heb.
Het is ook geprobeerd met Gordon. Omdat hij een vakantiehuis in Zuid-Afrika heeft, leek hij de ideale persoon om een eigen wijnlijn te krijgen. Daar hebben we echter nooit meer wat van gehoord.
Het is een combinatie van product, bekendheid en prijs. De Jamie Oliver producten bij de Bijenkorf waren snel in de aanbieding, om daarna niet meer terug te komen. Waarom? Er was één fout gemaakt; het zag er leuk, het waren goede producten, Jamie is een autoriteit op het gebied van koken, maar de prijs was veel te hoog.
Gratis tip: Geef Herman den Blijker een flinke zak geld, zet zijn logo op een wijn van 5 euro en verkoop deze bij de Albert Heijn. Succes gegarandeerd! (Ik geef geen garantie, maar een percentage is welkom.)
"Rob Geus wordt vrolijk van eigen wijn"
Ik snap de marketinggedachte door een productlijn te vernoemen naar een bekende Nederlander. Herman den Blijker is daar erg goed in, volgens mij hebben alle kookproducten bij de Blokker nu zijn logo. Daarnaast geeft hij ook gewoon helder aan dat het vooral een financieel zeer aantrekkelijke deal is. Niets mis mee, we moeten allemaal geld verdienen.
De trend om een bekende Nederlander zijn eigen wijnlijn te geven is ook niet verkeerd gedacht, maar volgens mij kiezen ze de verkeerde Nederlanders. Rob Geus doet mij denken aan schimmels, koelkastrubbers en ontsmettingszeep. Niet echt de associaties die ik bij een lekkere wijn heb.
Het is ook geprobeerd met Gordon. Omdat hij een vakantiehuis in Zuid-Afrika heeft, leek hij de ideale persoon om een eigen wijnlijn te krijgen. Daar hebben we echter nooit meer wat van gehoord.
Het is een combinatie van product, bekendheid en prijs. De Jamie Oliver producten bij de Bijenkorf waren snel in de aanbieding, om daarna niet meer terug te komen. Waarom? Er was één fout gemaakt; het zag er leuk, het waren goede producten, Jamie is een autoriteit op het gebied van koken, maar de prijs was veel te hoog.
Gratis tip: Geef Herman den Blijker een flinke zak geld, zet zijn logo op een wijn van 5 euro en verkoop deze bij de Albert Heijn. Succes gegarandeerd! (Ik geef geen garantie, maar een percentage is welkom.)
donderdag 13 augustus 2009
Ziel(ig)
“Hmm, welke wijn zullen we kopen voor het lekkere diner met vrienden?” “Nou, het moet wel een goede zijn, want ze weten echt wat van wijn.” “Hoe kun je dan aan de buitenkant zien of het een goede fles is?”“Franse wijnen zijn altijd goed en helemaal als er een diep gat onder in de fles zit.”
Op deze manier maken veel mensen een keus voor een goede wijn, het is immers niet aan de fles te zien wat de kwaliteit van de wijn is. Helaas weten ook de zestienjarige vakkenvullers van de supermarkt niet alles te vertellen over wijn… Er is weinig houvast om een goede keus te maken, dus dan maar aan de hand van wat algemeen bekend is. ‘Des te dieper de ziel van de fles, des te beter de wijn die erin zit’.
Helaas is dit een fabel, een fabel waarvan wijnproducenten op de hoogte zijn. Er zijn verschillende redenen waarom er een ziel in de fles zit; de fles wordt steviger, het is een traditie, (champagne)flessen kunnen beter gedraaid en vastgehouden worden en marketingtechnisch is het handig. Als marketinginstrument is de ziel immers erg sterk, veel mensen denken nog steeds dat de ziel een weerspiegeling is van de kwaliteit.De gemiddelde Nederlander geeft amper € 2,50 euro uit aan een fles wijn. Het produceren van flessen met een diepe ziel is kostbaarder dan de productie van een zielloze fles, hetgeen betekent dat er minder geld overblijft voor de wijn zelf. De Nederlander wil uiteraard voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, maar wanneer zou de kwaliteit het hoogst zijn? Als je een euro meer uitgeeft voor een fles wijn of als de wijnfles een diepe ziel heeft. Wijn hoeft absoluut niet duur te zijn, maar wat is nou vier euro op een luxe diner? Het is toch echt ziel(ig)…
Niek van de Werken
Op deze manier maken veel mensen een keus voor een goede wijn, het is immers niet aan de fles te zien wat de kwaliteit van de wijn is. Helaas weten ook de zestienjarige vakkenvullers van de supermarkt niet alles te vertellen over wijn… Er is weinig houvast om een goede keus te maken, dus dan maar aan de hand van wat algemeen bekend is. ‘Des te dieper de ziel van de fles, des te beter de wijn die erin zit’.
Helaas is dit een fabel, een fabel waarvan wijnproducenten op de hoogte zijn. Er zijn verschillende redenen waarom er een ziel in de fles zit; de fles wordt steviger, het is een traditie, (champagne)flessen kunnen beter gedraaid en vastgehouden worden en marketingtechnisch is het handig. Als marketinginstrument is de ziel immers erg sterk, veel mensen denken nog steeds dat de ziel een weerspiegeling is van de kwaliteit.De gemiddelde Nederlander geeft amper € 2,50 euro uit aan een fles wijn. Het produceren van flessen met een diepe ziel is kostbaarder dan de productie van een zielloze fles, hetgeen betekent dat er minder geld overblijft voor de wijn zelf. De Nederlander wil uiteraard voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, maar wanneer zou de kwaliteit het hoogst zijn? Als je een euro meer uitgeeft voor een fles wijn of als de wijnfles een diepe ziel heeft. Wijn hoeft absoluut niet duur te zijn, maar wat is nou vier euro op een luxe diner? Het is toch echt ziel(ig)…
Niek van de Werken
Goedkope wijn
“Heb je dat nieuwe grote huis in het dorp gezien, echt geweldig.”
“Ja, echt een super mooi huis. Dat zal vast een bom duiten hebben gekost.”
Dit klinkt vrij logisch, dacht ik zo. Zodra je meer te besteden hebt, kun je een groter huis, een snellere auto of een duurdere vakantie veroorloven. De meeste mensen geven toch een aanzienlijk deel van het salaris uit aan deze mooie dingen. Ten opzichte van wijn hebben wij Nederlanders echter het idee dat dit niet op gaat, wijn wordt veelal op de prijs gekocht. Gemiddeld genomen betalen wij ongeveer 2,60 voor een flesje wijn…
Uiteraard is het zo dat smaken verschillen en niet iedereen houdt van dezelfde wijnen. Ikzelf houd van fris wit en zwaar rood. Fris wit is meestal goed betaalbaar, zwaar rood wordt al gauw wat duurder. Tenminste, als je een wijn wilt die nog een beetje in balans is. Nederlanders kijken altijd naar balans, maar dan op de manier waarop de boekhouder dat ook doet, de balans van de portemonnee. Wijnen duurder dan drie euro zijn over het algemeen prima te drinken, daar heeft de wijnmaker nog een beetje aandacht aan kunnen besteden. Zodra je onder de 2,50 duikt moet je je zorgen gaan maken.
Stel je voor dat je een huis kunt kopen voor 10.000 euro, of een auto voor 100 euro of een fiets voor 1 euro, wat denk je dan? Juist, respectievelijk achterwijk, slecht van staat en gejat! In de supermarkt denken mensen bij een wijn van 2 euro het omgekeerde. “Yes, ik heb een koopje gevonden.” Hoe kunnen we deze mensen helpen, zou een euro geven in de hoop dat ze deze extra zullen besteden aan fatsoenlijke wijn het beste idee zijn?
Niek van de Werken
“Ja, echt een super mooi huis. Dat zal vast een bom duiten hebben gekost.”
Dit klinkt vrij logisch, dacht ik zo. Zodra je meer te besteden hebt, kun je een groter huis, een snellere auto of een duurdere vakantie veroorloven. De meeste mensen geven toch een aanzienlijk deel van het salaris uit aan deze mooie dingen. Ten opzichte van wijn hebben wij Nederlanders echter het idee dat dit niet op gaat, wijn wordt veelal op de prijs gekocht. Gemiddeld genomen betalen wij ongeveer 2,60 voor een flesje wijn…
Uiteraard is het zo dat smaken verschillen en niet iedereen houdt van dezelfde wijnen. Ikzelf houd van fris wit en zwaar rood. Fris wit is meestal goed betaalbaar, zwaar rood wordt al gauw wat duurder. Tenminste, als je een wijn wilt die nog een beetje in balans is. Nederlanders kijken altijd naar balans, maar dan op de manier waarop de boekhouder dat ook doet, de balans van de portemonnee. Wijnen duurder dan drie euro zijn over het algemeen prima te drinken, daar heeft de wijnmaker nog een beetje aandacht aan kunnen besteden. Zodra je onder de 2,50 duikt moet je je zorgen gaan maken.
Stel je voor dat je een huis kunt kopen voor 10.000 euro, of een auto voor 100 euro of een fiets voor 1 euro, wat denk je dan? Juist, respectievelijk achterwijk, slecht van staat en gejat! In de supermarkt denken mensen bij een wijn van 2 euro het omgekeerde. “Yes, ik heb een koopje gevonden.” Hoe kunnen we deze mensen helpen, zou een euro geven in de hoop dat ze deze extra zullen besteden aan fatsoenlijke wijn het beste idee zijn?
Niek van de Werken
woensdag 12 augustus 2009
Penfolds ontwikkelt nieuwe wijnafsluiting
Penfolds, 1 van de grootste en beste wijnbedrijven van Australië is bezig om een vervanger van de Vino Lock te ontwikkelen.
Het grootste probleem van de Vino Lock is dat deze geen zuurstof doorlaat, hetzelfde probleem als bij een schroefdop. Nu is de wijnwereld er nog niet van overtuigd dat zuurstof essentieel is voor de oudering van wijnen.
Peter Gaso van Penfolds geeft aan dat witte wijn met een schroefdop 40 jaar zijn kwaliteit behoud en dat ze voor de rode 20 jaar kunnen garanderen. Dit komt omdat rode en witte wijnen van chemische opbouw verschillen waardoor de reactie met de schroefdop anders uitvalt. Dit kan nadelig zijn voor de kwaliteit.
De nieuwe glazen afsluiter moet het beste combineren uit beide werelden, glazen afsluiting met gaten voor de zuurstofdoorlating. Hiermee maken ze een kurk na zonder het risico op besmetting met de TCA bacterie.
Het enige probleem is geld, vanwege de crisis is men bang dat de stekker uit de project getrokken gaat worden. Ik hoop het niet, asl dit lukt is het een revolutie in de wijnwereld!
Beste online wijn - Beste online wijnwinkel
Online wijn bestellen, steeds meer mensen doen het. Gemakkelijk van huis uit een wijn bestellen en de volgende dag vallen de flessen door de brievenbus. Er zijn tientallen, zo niet honderden zogenaamde webshops, die allemaal hun wijnen aanprijzen. Maar waar moet je zijn voor de beste wijn?
Wijn is niet zoals een camera, boek of cd, daarbij hoeft men enkel te kijken naar de prijs en levertijd. Wijn is echter veel meer smaakafhankelijk; de ene wijn van vijf euro is de ander niet. Wat ik lekker vind, vind de ander weer niet te drinken. Via webshops zijn er twee soorten klanten; de experimentele en de ik-weet-welke-wijn-ik-wil drinker.
Toch proberen webshops er alles aan te doen meer wijn te verkopen. Wat is er dan beter dan de beste te zijn. Zo zijn er op internet 'de beste Italiaanse wijnen', 'de beste wijnwinkel online' en 'de beste in Nederland geïmporteerde wijnen' te vinden. Ikzelf voel me niet echt aangetrokken door deze slogans, het is immers zo nietszeggend.
Op de vraag welke webshop het beste van het internet is, heb ik dan helaas ook geen antwoord. Het is geheel afhankelijk van je smaak en daar schuilt het nadeel van de webshop. Proeven is niet mogelijk, direct bestellen van 12 flessen vaak noodzaak. Zou het niet ideaal zijn alle wijnen op internet te kunnen proeven? Daarom ga ik nog naar de echte wijnwinkel, zo een waar een mens van vlees en bloed je kan adviseren.
Ik zou natuurlijk onze eigen online wijnwinkel aan kunnen prijzen, maar ook daar kan je niet voorproeven. Kiezen uit tien categoriën is het best wat we aan kunnen bieden, wil je meer weten, kom dan maar langs. Ik zal wat voor je inschenken...
Niek van de Werken
Wijn is niet zoals een camera, boek of cd, daarbij hoeft men enkel te kijken naar de prijs en levertijd. Wijn is echter veel meer smaakafhankelijk; de ene wijn van vijf euro is de ander niet. Wat ik lekker vind, vind de ander weer niet te drinken. Via webshops zijn er twee soorten klanten; de experimentele en de ik-weet-welke-wijn-ik-wil drinker.
Toch proberen webshops er alles aan te doen meer wijn te verkopen. Wat is er dan beter dan de beste te zijn. Zo zijn er op internet 'de beste Italiaanse wijnen', 'de beste wijnwinkel online' en 'de beste in Nederland geïmporteerde wijnen' te vinden. Ikzelf voel me niet echt aangetrokken door deze slogans, het is immers zo nietszeggend.
Op de vraag welke webshop het beste van het internet is, heb ik dan helaas ook geen antwoord. Het is geheel afhankelijk van je smaak en daar schuilt het nadeel van de webshop. Proeven is niet mogelijk, direct bestellen van 12 flessen vaak noodzaak. Zou het niet ideaal zijn alle wijnen op internet te kunnen proeven? Daarom ga ik nog naar de echte wijnwinkel, zo een waar een mens van vlees en bloed je kan adviseren.
Ik zou natuurlijk onze eigen online wijnwinkel aan kunnen prijzen, maar ook daar kan je niet voorproeven. Kiezen uit tien categoriën is het best wat we aan kunnen bieden, wil je meer weten, kom dan maar langs. Ik zal wat voor je inschenken...
Niek van de Werken
Wie is een wijnkenner?
Wijnkenners zijn er in alle soorten en maten en ze mogen graag ons leken adviseren. Er is niets mooiers dan het spuien van kennis en allerhande feiten. Je ziet veel van dit soort wijnkenners, maar stel je het volgende scenario voor.
Er is een zelfbenoemde wijnkenner en een zelfbenoemde wijnleek. Uiteraard begint de wijnkenner bij de eerste de beste wijn te praten. “Oh, dat is echt een magnifieke wijn. Zeer rond en zacht, met verfijnde delicate aroma’s en zachte tannines. De druiven zijn door een uiterst interessante wijnmaker met hand geplukt en vervolgens geperst”. De wijnleek zegt op zijn beurt “Ik weet niets van wijn, alleen wat ik lekker vind. Laat eens proeven.” Vervolgens proeven beide heren de wijn, de eerste proeft zeer overtuigend met alle showelementen erom heen, de tweede neemt een slok en slikt het door. De wijnkenner spreekt alle lof over de wijn, de leek zegt alleen maar “ik vind het niet zo lekker, veel te bitter”. De wijnkenner probeert zich te redden, “dat komt door de jonge groene tannine, dat geeft hem een bittertje”.
Wie is nu een wijnkenner? Naar mijn mening is proeven datgene wat je doet om te kijken of een wijn lekker is, niet om te kijken wat je er allemaal over kunt vertellen. Vele malen weet de wijnleek meer over wijn dan de kenner, ze willen alleen niet met deze kwaliteit pronken. Wijnproeven is immers ingewikkelder dan informatie opdreunen, daar hoef je toch niet mee te pochen…
Niek van de Werken
Er is een zelfbenoemde wijnkenner en een zelfbenoemde wijnleek. Uiteraard begint de wijnkenner bij de eerste de beste wijn te praten. “Oh, dat is echt een magnifieke wijn. Zeer rond en zacht, met verfijnde delicate aroma’s en zachte tannines. De druiven zijn door een uiterst interessante wijnmaker met hand geplukt en vervolgens geperst”. De wijnleek zegt op zijn beurt “Ik weet niets van wijn, alleen wat ik lekker vind. Laat eens proeven.” Vervolgens proeven beide heren de wijn, de eerste proeft zeer overtuigend met alle showelementen erom heen, de tweede neemt een slok en slikt het door. De wijnkenner spreekt alle lof over de wijn, de leek zegt alleen maar “ik vind het niet zo lekker, veel te bitter”. De wijnkenner probeert zich te redden, “dat komt door de jonge groene tannine, dat geeft hem een bittertje”.
Wie is nu een wijnkenner? Naar mijn mening is proeven datgene wat je doet om te kijken of een wijn lekker is, niet om te kijken wat je er allemaal over kunt vertellen. Vele malen weet de wijnleek meer over wijn dan de kenner, ze willen alleen niet met deze kwaliteit pronken. Wijnproeven is immers ingewikkelder dan informatie opdreunen, daar hoef je toch niet mee te pochen…
Niek van de Werken
dinsdag 11 augustus 2009
Met veel woorden weinig zeggen
Het kiezen van een wijn is zeer moeilijk, er zijn er immers zoveel. Wil je in een restaurant een wijn passend bij een gerecht kiezen, dan is dat nog veel moeilijker. Gelukkig hebben veel restaurants een wijnkaart, variërend van geprint A-4tje tot complete bijbel. Er is niets leukers dan het lezen van een mooie wijnkaart; is er veel variatie, zijn er spannende keuzes gemaakt en hoe zijn de wijnomschrijvingen. Dat laatste is immers veelal een houvast voor de wijndrinker.
Toch zijn er veel restaurants die denken dat de wijndrinker gek is. Tenminste, als je de wijnkaart doorneemt. Een wijnbeschrijving dient ter verduidelijking, niet om de gast met een kluitje het riet in te sturen. De laatste tijd heb ik wat mooie omschrijvingen verzameld, de een nietszeggender dan de ander. Bijvoorbeeld bij restaurant X; “Deze wijn heeft een fijn fruitig aroma. De smaak zet rond in en eindigt fraai droog en aromatisch”. Weet u dan waar ik het over heb? Uiteraard niet, maar de makers van de kaart verwachten dat iedereen weet dat dit een Elzasser Pinot Blanc is.
Bij restaurant Y kwam ik een nog betere tegen. “Het is een weelderige, ronde wijn met een lichte kleur en een zeer specifiek bouquet”. Ik heb dan maar drie vragen; Wat is weelderig? Wat is rond? Wat is een specifiek bouquet? Ik mag toch hopen dat iedere wijn lekker en apart is. In dit geval gaat het trouwens om een Bourgogne, mocht u dat niet begrepen hebben.
De winnaar van de wedstrijd ‘met-veel-woorden-niets-zeggen-over-wijn’ komt van restaurant Z. “Een laag rendement en velourse taninnes met een zachte afdronk, mooi in evenwicht met de schitterende combinatie tussen vers rood fruit en fijne kruidigheid”. Wat een goede grap over een rode Rhônewijn gemaakt van Syrah en Grenache, vind u niet?
Zou het niet veel makkelijker zijn om een eerlijke en begrijpelijke wijnomschrijving op de wijnkaart te zetten. Bijvoorbeeld een proefomschrijving van de laatste wijn, die kun je vervangen door het volgende. “Deze wijn gemaakt van Syrah en Grenache heeft tonen van bosbessen, zwarte peper, vanille en hout. Zij heeft zachte tannine en is daardoor zeer soepel, met frisse zuren in de afdronk”. Is dat niet beter te begrijpen en veelzeggender dan wat restaurant Z te vertellen heeft?
Niek van de Werken
Toch zijn er veel restaurants die denken dat de wijndrinker gek is. Tenminste, als je de wijnkaart doorneemt. Een wijnbeschrijving dient ter verduidelijking, niet om de gast met een kluitje het riet in te sturen. De laatste tijd heb ik wat mooie omschrijvingen verzameld, de een nietszeggender dan de ander. Bijvoorbeeld bij restaurant X; “Deze wijn heeft een fijn fruitig aroma. De smaak zet rond in en eindigt fraai droog en aromatisch”. Weet u dan waar ik het over heb? Uiteraard niet, maar de makers van de kaart verwachten dat iedereen weet dat dit een Elzasser Pinot Blanc is.
Bij restaurant Y kwam ik een nog betere tegen. “Het is een weelderige, ronde wijn met een lichte kleur en een zeer specifiek bouquet”. Ik heb dan maar drie vragen; Wat is weelderig? Wat is rond? Wat is een specifiek bouquet? Ik mag toch hopen dat iedere wijn lekker en apart is. In dit geval gaat het trouwens om een Bourgogne, mocht u dat niet begrepen hebben.
De winnaar van de wedstrijd ‘met-veel-woorden-niets-zeggen-over-wijn’ komt van restaurant Z. “Een laag rendement en velourse taninnes met een zachte afdronk, mooi in evenwicht met de schitterende combinatie tussen vers rood fruit en fijne kruidigheid”. Wat een goede grap over een rode Rhônewijn gemaakt van Syrah en Grenache, vind u niet?
Zou het niet veel makkelijker zijn om een eerlijke en begrijpelijke wijnomschrijving op de wijnkaart te zetten. Bijvoorbeeld een proefomschrijving van de laatste wijn, die kun je vervangen door het volgende. “Deze wijn gemaakt van Syrah en Grenache heeft tonen van bosbessen, zwarte peper, vanille en hout. Zij heeft zachte tannine en is daardoor zeer soepel, met frisse zuren in de afdronk”. Is dat niet beter te begrijpen en veelzeggender dan wat restaurant Z te vertellen heeft?
Niek van de Werken
Elektronische wijnflessenopener
Het openen van wijnflessen kan nog wel eens lastig zijn, vooral later op de avond. Daarom hebben ze al de schroefdop uitgevonden, maar als je wijnen met een kurk drinkt is er nu ook een oplossing. Via alleswinkel Amazon is nu gelukkig de Waring Pro WWO100 Cordless Wine Opener verkrijgbaar.
De naam zegt het eigenlijk al; het is een roestvrijstalen, elektronische wijnflesopener die de folie van de hals afhaalt en de kurk eruit. Met één oplaadbeurt kun je zo’n tachtig flessen openen, en dat moet toch genoeg zijn om de avond mee door te komen. Voor een goede 50,00 euro ben je van een hoop gedoe af.
zaterdag 8 augustus 2009
Echte Bourgognedrinkers
Het leukste wat er is, is met mensen praten over wijn. Geen elitair gelul, maar echt praten over wijn. Daarbij eerlijk je mening geven op basis van je eigen proefkader, zonder dat je je laat beïnvloeden door meningen van anderen, etiketten of grote namen. De meeste mensen aan de wijnbar zijn op zoek naar een lekker glas wijn, niet dat wat de buurman lekker vindt of waar een grootse naam op staat, maar iets naar eigen smaak.
Als je toch de kans hebt om verschillende wijnen naast elkaar te proeven om daarna het lekkerste glas uit te kiezen, waarom doe je dat dan niet? Breid je proefkader uit en durf buiten de paden te treden, op die manier ontdek je veel mooiere wijnen en kom je geloofwaardiger over.
Niek van de Werken
Niek van de Werken
vrijdag 7 augustus 2009
Feitenlover
Zelf ben ik verliefd op feiten, hoe zinlozer en kleiner de feitjes zijn, hoe verliefder ik word. Wijnfeiten zijn er in alle vormen, maar wie heeft de tijd gehad om te tellen dat er maar liefst 49 miljoen bubbels in een fles champagne gaan. Waarschijnlijk is dat de broer van degene die het record van de langste vlucht van een champagnekurk heeft, met maar liefst 53,32 meter. Zijn overgrootvader heeft waarschijnlijk bedacht dat een muselet van Champagne altijd na zes keer draaien open moet zijn en dat de druk in de fles met zes tot acht bar gelijk is aan een vrachtwagenband.
Gelukkig zijn er ook zinvolle feiten, zoals het feit dat Bordeaux zeven keer groter is dan de Bourgogne. Maar is het niet veel leuker om te weten dat er 600 druiven nodig zijn voor een fles wijn. Dat er dus voor het vullen van een tradionele barrique (eiken houten fust met 225 liter wijn) 180.000 druiven gesneuveld zijn. En dat men in 1800 dacht dat Moezel goed was tegen aambeien, dat in 1860 de kurkentrekker is uitgevonden en dat men rond 1850 dacht dat Port zijn beste tijd wel had gehad.Hopelijk vind ik nog meer kleine en onzinnige feitjes. Heb je dus tips, laat het weten, ik verzamel ze allemaal.
Een ding weet ik, net als de Romeinen, zeker. “In vino veritas”, in wijn zit waarheid!
Niek van de Werken
woensdag 5 augustus 2009
Palet van smaken
Wollig taalgebruik, dat is waar wijnschrijvers en recensenten graag van houden. Je vind het vaak terug zodra je iets over wijn leest, termen als rond, elegant, aroma’s en palet. Met de laatste weet ik niet zo goed wat ik moet.
Een kind mag graag verven, het liefst met de vingers. Mocht hij talent hebben en dit door ontwikkelen, dan bestaat de kans dat hij kunstschilder wordt. Om later fatsoenlijk de kleuren kunnen mengen zodat een spannend schilderij ontstaat, start hij met het gebruik maken van een palet. Dit ovale verfbord wordt blijkbaar ook veel in de wijn gebruikt, aangezien sommige wijnen een ‘lineair’, een ‘elegant’ of ‘rijk geschakeerd’ palet hebben. Het gebruik van deze woorden vind ik dan ook vaak tijdsverkwisting, het draait om het bezig houden van de lezer of toehoorder, zonder dat deze ook maar iets van informatie krijgt.
Een pallet heeft meer met wijn te maken, dat is immers een plankier om gestapelde goederen, de wijndozen, de verplaatsen. Waar zou iemand die veel van wijn houdt en met passie over wijn praat liever mee te maken hebben, een ovaal verfbord of een plankier met wijndozen?Doe mij maar een pallet wijn in plaats van wijn met een palet.
Niek van de Werken
dinsdag 4 augustus 2009
Ouwe zuurpruim
Veel mensen hebben een wijnkelder waar hun schatten liggen te rusten; het ouderen verbetert de wijn. Dit wordt echter sterk overschat, de meeste wijnen worden gemaakt om direct (binnen één tot twee jaar) te consumeren. Meer dan 95 procent van de wijnen zal niet beter worden als je deze bewaart, ze worden juist slechter. Traditionele wijndrinkers willen dit nog steeds niet erkennen, zij weten het immers beter dan de jonge garde waartoe ook ik behoor.
Het selecteren van een bewaarwijn vergt de nodige kennis, je wilt tenslotte een wijn die beter wordt na verloop van tijd. Er zijn een aantal basiskenmerken die een wijn moet bezitten om goed te kunnen ouderen. Een bewaarwijn heeft voldoende tannines, zuren, body (extract) en alcohol. Na verloop van tijd komen deze eigenschappen beter met elkaar in balans en worden harde tannines zachter. Het is altijd moeilijk te bepalen hoe lang een wijn kan ‘liggen’, te jonge wijnen zijn vaak hard en tannineus en te oude wijnen verliezen smaak en kunnen oxideren of verzuren.
Als vuistregel is te hanteren dat wijnen onder tien euro niet snel zullen verbeteren. Laatst had ik een klassieke heer aan mijn wijnbar, met schitterende verhalen over wijn. Hij vertelde me van die ene mooie aankoop, voor slechts drie euro. Gelukkig had hij nog twee dozen liggen, een wijn uit 2003 is immers moeilijk meer te krijgen. Ik vertelde meneer dat hij wellicht weer eens een fles moest proberen, want waarschijnlijk hadden zijn schatten hun beste tijd al gehad. Dit had ik beter niet gezegd, want de man raakte geïrriteerd door mijn kritische opmerking. Zijn wijnen hadden voldoende zuren en tannine, dus konden perfect ouderen. Ik denk alleen maar dat de wijnen steeds beter gaan passen bij deze man, oude zure wijnen bij een oude zuurpruim.
Niek van de Werken
Niek van de Werken
Zomeravond in Wenen
De warme stralen bereiken nog net mijn gezicht. Het is een prachtige zomeravond in één van de mooiste steden van Europa. Na tien uur rijden met de airco op vijftien graden kan ik mij eigenlijk niets beters wensen. Het is nog even genieten van de zon, maar wel op de meest luxueuze manier die ik me maar kan bedenken. Ik heb me neer laten ploffen in één van de zwarte loungestoelen in de geheel lichte omgeving, waar de serveerster ons in het Duits aanspreekt of we al een keuze hebben kunnen maken. Het draait eigenlijk maar om twee producten op dit terras, toch vragen we haar om straks terug te komen. Toeristen beklimmen ondertussen de 343 treden van de Steffl. Een uniek uitzicht op het centrum van de stad is de beloning voor de vele uitgeputte beklimmers van de zuidelijke toren van de gotische Stephansdom. Wij komen niet in de verleiding om deze uitdaging aan te gaan. Er staat iets veel beters op ons te wachten. De blonde serveerster komt nogmaals naar ons toe waarna wij onze keuze aan haar doorgeven.
We bevinden ons in de champagne-oesterbar van Wenen. In een luxueuze en exclusieve omgeving is het genieten van de elite delicatesse die oesters heet. Het is echter ook een goede manier om oesters dichter bij de mens te brengen. Het is goed betaalbaar en het terras zit dan ook vol met zakenlieden, toeristen en studenten. We moeten in Nederland af van het idee dat oesters alleen gegeten mogen worden op 24 en 25 december of tijdens een nieuwjaarsreceptie. Uit mijn workshops blijkt dat vijftig procent nog nooit oesters gegeten heeft. Het is soms een grote, leuke en spannende stap naar de eerste oester. Voor 99 procent van de proevers is het een positieve ervaring waarbij het ‘hapje snot met zeewater’ verandert in een ‘dit is eigenlijk best lekker’.Wij van Utaste bieden niet alleen de rauwe oester met citroen en peper aan. Wij maken er een workshop van waarbij u zelf bepaalt in hoeverre er u in meegaat. Het is echter een feit dat u de mogelijkheid krijgt om verschillende soorten oesters te proeven, met een dressing, gepocheerd of in een drankje. Iedereen krijgt daarbij de mogelijkheid om de fijne kneepjes van het openen van een oester onder de knie te krijgen. En dat allemaal in combinatie met een glas champagne. Ik hoop, na deze workshop, op de koop van een mandje oesters bij de visboer, bestel een fles bubbles in de webshop en ik heb mijn doel bereikt. Oesters dichter bij de mensen brengen, daar kan een zomeravond in Wenen niet eens tegenop.
Ferry van Merriënboer
maandag 3 augustus 2009
Eerste keer verliefd!
In 2000 leerde ik haar kennen, Maria Gioana heette ze, wat was ze mooi. Destijds was ik als parkeerwacht werkzaam bij een evenementenlocatie. Het was eind december en de laatste gasten van het feest reden door weer en wind naar huis. Na een koude en natte avond kon ik eindelijk naar binnen om op te warmen. In een van de wijnkelders zag ik haar voor het eerst en haar volledige naam vergeet ik nooit meer, Maria Gioana 1997 van het huis Fratelli Giacosa.
Dit was mijn eerste kennismaking met échte wijn, geweldig! Leer, paddestoelen, donker fruit, kracht; dit was wel wat anders dan de zoete witte wijnen die een zestienjarige jongen normaalgesproken drinkt, het was fantastisch. Op die bewuste dag is mijn passie voor wijn ontstaan. Zoveel mogelijk kennis probeerde ik tot mij te nemen en het eerste boek dat ik uit mijn hoofd leerde ging over champagne. Van verschillende huizen kende ik de exacte percentages in druivensamenstelling, zonde van mijn tijd als ik achteraf terug kijk… Na veel lezen, leren en proeven mocht ik eindelijk mijn eerste wijnbarren en kleine proeverijen geven. Als groentje probeerde ik mij staande te houden in de grotemensenwereld van wijn, want wie gelooft zo’n jong mannetje nou.
Gelukkig ben ik nu een paar jaar verder. Destijds kende ik voor mijn gevoel de gehele wereld van de wijn, nu zeven jaar later ken ik slechts een fractie van de immense wijnwereld. Door met mensen te praten, door veel te lezen en door veel te proeven hoop ik de komende decennia nog meer over dit vakgebied te weten te komen. Utaste is vanuit dit verlangen opgericht, meer praten en discussiëren, meer proeven en drinken, meer lezen en leren. Samen met wijnvriend en oud-collega Sjoerd Schwering geven wij met Utaste wijnbarren en workshops op locatie. De ervaring die wij hiermee hebben en de vraag naar deze wijnen, heeft ons ertoe besloten daarnaast een webshop op te zetten. De wijnen die geproefd worden tijdens een wijnbar kunnen hier gekocht worden, gewoon tegen winkelprijs in plaats van de veel te dure wijnen op internet. Omdat wij naast wijn ook van andere lekkernijen houden, kunnen onze wijnbarren aangevuld worden met oesters, kazen, sushi en sigaren, begeleid door deskundigen.
Samen gaan wij op zoek naar wijnen die voor de beginnende wijndrinker misschien wel de nieuwe Maria Gioana zijn of voor de gevorderde wijndrinker een welkome verassing zijn. Ik hoop u een keer tijdens een wijnbar te zien en wellicht is er een wijn waarvan u net als ik zeg: “ik ben verliefd”.
Niek van de Werken
Dit was mijn eerste kennismaking met échte wijn, geweldig! Leer, paddestoelen, donker fruit, kracht; dit was wel wat anders dan de zoete witte wijnen die een zestienjarige jongen normaalgesproken drinkt, het was fantastisch. Op die bewuste dag is mijn passie voor wijn ontstaan. Zoveel mogelijk kennis probeerde ik tot mij te nemen en het eerste boek dat ik uit mijn hoofd leerde ging over champagne. Van verschillende huizen kende ik de exacte percentages in druivensamenstelling, zonde van mijn tijd als ik achteraf terug kijk… Na veel lezen, leren en proeven mocht ik eindelijk mijn eerste wijnbarren en kleine proeverijen geven. Als groentje probeerde ik mij staande te houden in de grotemensenwereld van wijn, want wie gelooft zo’n jong mannetje nou.
Gelukkig ben ik nu een paar jaar verder. Destijds kende ik voor mijn gevoel de gehele wereld van de wijn, nu zeven jaar later ken ik slechts een fractie van de immense wijnwereld. Door met mensen te praten, door veel te lezen en door veel te proeven hoop ik de komende decennia nog meer over dit vakgebied te weten te komen. Utaste is vanuit dit verlangen opgericht, meer praten en discussiëren, meer proeven en drinken, meer lezen en leren. Samen met wijnvriend en oud-collega Sjoerd Schwering geven wij met Utaste wijnbarren en workshops op locatie. De ervaring die wij hiermee hebben en de vraag naar deze wijnen, heeft ons ertoe besloten daarnaast een webshop op te zetten. De wijnen die geproefd worden tijdens een wijnbar kunnen hier gekocht worden, gewoon tegen winkelprijs in plaats van de veel te dure wijnen op internet. Omdat wij naast wijn ook van andere lekkernijen houden, kunnen onze wijnbarren aangevuld worden met oesters, kazen, sushi en sigaren, begeleid door deskundigen.
Samen gaan wij op zoek naar wijnen die voor de beginnende wijndrinker misschien wel de nieuwe Maria Gioana zijn of voor de gevorderde wijndrinker een welkome verassing zijn. Ik hoop u een keer tijdens een wijnbar te zien en wellicht is er een wijn waarvan u net als ik zeg: “ik ben verliefd”.
Niek van de Werken
Gek van wijn!
Bij Utaste zijn we gek van wijn, maar om ons lichaam er nou mee te gaan versieren, nee dat gaat ons net iets te ver. Gelukkig denkt niet iedereen er zo over.
Wijnaffiches
Mooie wijnaffiches uit de oude doos, persoonlijk vind ik dit erg mooi! We hopen dat de wijnboeren zich laten inspireren voor hun nieuwe etiketten.
J van Jaargang
Wanneer men over wijn praat, dan wordt er vaak gesproken over jaargangen. “De 2004 was vele malen beter dan de 2005”, dat klinkt erg interessant, maar wat is de waarheid achter jaargangen?
De jaargang van een wijn, ook wel vintage genoemd, heeft invloed op de smaak van de wijn. Staat er op het etiket een jaargang, dan betekent dit dat de wijn is gemaakt van druiven uit enkel dat specifieke jaar. Omdat het klimaat ieder jaar anders is, kunnen er grote verschillen bestaan tussen wijnen met een andere jaargang van hetzelfde wijnhuis. Is er meer zon gedurende de rijping van de druif, dan zal de wijn fruitiger en voller van smaak zijn. Regent het net voor of tijdens de pluk, dan zullen wijnen dunner zijn en minder smaak hebben, doordat de druiven het regenwater als het ware opzuigen. Vocht is zeer gevaarlijk voor een druif, omdat er de kans bestaat dat er rotting optreed. In sommige gevallen is dit wenselijk, maar dan spreekt men van edele rotting (pouriture noble). Deze edele rotting zorgt ervoor dat de schil van de druiven wordt geperforeerd, waardoor veel vocht uit de druif verdampt en er een grotere smaakconcentratie ontstaat. Dit leidt tot zeer kenmerkende wijnen die van grootse kwaliteit kunnen zijn. Vorst is een andere grote vijand van de druif, maar eveneens kan dit voor sommige wijnen positief uitvallen. Een goed voorbeeld daarvan is Eiswein uit Duitsland, vorst is voor deze wijn noodzakelijk. Zodra de druiven bevroren zijn (minimaal -8 graden), worden deze geplukt en worden waterkristallen tijdens de persing uit de wijn gefilterd. Hierdoor ontstaat sterk geconcentreerd sap met veel suikers, met als resultaat een weelderig zoete wijn.
Het verhaal over jaargang kan zeer interessant zijn, maar wordt veelal sterk overdreven. De meeste wijnen worden dusdanig gevinifieerd dat deze ieder jaar hetzelfde zijn. Consumenten zijn bekend met de smaak van de wijn en willen dit jaar in jaar uit kopen. Wanneer je kwalitatief betere wijnen koopt, zullen jaargangen verschillen. Vanaf een euro of vijf proef je duidelijk het verschil in jaargangen, daaronder meestal veel minder. Een goed voorbeeld daarvan is Conde Villar Branco, een wijn uit de regio Vinho Verde. Het jaar 2007 was licht oxidatief en sterk appelig, het nieuwe jaar 2008 is fris, fruitig en stuivend. Een ander voorbeeld is Monte Velho Branco, een wijn uit de Alentejo. In 2007 was het een lekker glas wijn, in 2008 is het echter fantastisch. Beide jaargangen zijn op dit moment nog verkrijgbaar, probeer maar eens het verschil.
De jaargang van een wijn, ook wel vintage genoemd, heeft invloed op de smaak van de wijn. Staat er op het etiket een jaargang, dan betekent dit dat de wijn is gemaakt van druiven uit enkel dat specifieke jaar. Omdat het klimaat ieder jaar anders is, kunnen er grote verschillen bestaan tussen wijnen met een andere jaargang van hetzelfde wijnhuis. Is er meer zon gedurende de rijping van de druif, dan zal de wijn fruitiger en voller van smaak zijn. Regent het net voor of tijdens de pluk, dan zullen wijnen dunner zijn en minder smaak hebben, doordat de druiven het regenwater als het ware opzuigen. Vocht is zeer gevaarlijk voor een druif, omdat er de kans bestaat dat er rotting optreed. In sommige gevallen is dit wenselijk, maar dan spreekt men van edele rotting (pouriture noble). Deze edele rotting zorgt ervoor dat de schil van de druiven wordt geperforeerd, waardoor veel vocht uit de druif verdampt en er een grotere smaakconcentratie ontstaat. Dit leidt tot zeer kenmerkende wijnen die van grootse kwaliteit kunnen zijn. Vorst is een andere grote vijand van de druif, maar eveneens kan dit voor sommige wijnen positief uitvallen. Een goed voorbeeld daarvan is Eiswein uit Duitsland, vorst is voor deze wijn noodzakelijk. Zodra de druiven bevroren zijn (minimaal -8 graden), worden deze geplukt en worden waterkristallen tijdens de persing uit de wijn gefilterd. Hierdoor ontstaat sterk geconcentreerd sap met veel suikers, met als resultaat een weelderig zoete wijn.
Het verhaal over jaargang kan zeer interessant zijn, maar wordt veelal sterk overdreven. De meeste wijnen worden dusdanig gevinifieerd dat deze ieder jaar hetzelfde zijn. Consumenten zijn bekend met de smaak van de wijn en willen dit jaar in jaar uit kopen. Wanneer je kwalitatief betere wijnen koopt, zullen jaargangen verschillen. Vanaf een euro of vijf proef je duidelijk het verschil in jaargangen, daaronder meestal veel minder. Een goed voorbeeld daarvan is Conde Villar Branco, een wijn uit de regio Vinho Verde. Het jaar 2007 was licht oxidatief en sterk appelig, het nieuwe jaar 2008 is fris, fruitig en stuivend. Een ander voorbeeld is Monte Velho Branco, een wijn uit de Alentejo. In 2007 was het een lekker glas wijn, in 2008 is het echter fantastisch. Beide jaargangen zijn op dit moment nog verkrijgbaar, probeer maar eens het verschil.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
